Świat z wrzątku

Pandora

Jako, że nie mam co robić (teoretycznie xd), to piszę, piszę, i jeszcze raz zamulam. .___.
Oto owoc mojej nudy:

Świat z wrzątku

Jadę w pociągu Losu,
Popijam rap o tym
Ciekawszym smaku,
Siedzę tuż obok Boga,
Śmierć stoi za mną,
A Życie u mych stóp
Plecie z nici przeznaczenia
Skomplikowane sznury,
Które komuś Śmierć
Zawiesi na szyi.
Za oknem migają mi
Zamazane obrazy.
Ktoś płacze,
Ktoś zagłusza siebie
Głośną muzyką,
Ktoś zabija stres
Tańcem z butelką w ręce.
Patrzę na innych pasażerów,
Zajętych swoimi myślami,
Zatopionych w gazetach,
W bzdurnych opowieściach
O tych sławnych.
Patrzę na ludzi, którzy
Chcą pstryknąć fotkę życiu,
Zajęci ustawianiem obiektywu,
Nie widzą rozpaczy za
Bladym uśmiechem.
Pędzę ku słońcu,
Tam, gdzie było niewielu,
Szukam, trzymając się bluzy Boga,
Jak dziecko bojące się tłumu.
Przez ciemne krainy,
Przez góry i lasy,
Cały czas ku słońcu,
Cały czas naprzód, czekając na swoją stację.

Balladyna

Slicznie. I jeszcze linikja :,,tzrzymajac sie bluzy Boga'' bardzo mi sie spodobala. Genialnie!

Pandora

Hum, dzięki za opinię. C:

Literożerna

A mnie się najbardziej podoba:
"A Życie u mych stóp
Plecie z nici przeznaczenia
Skomplikowane sznury,
Które komuś Śmierć
Zawiesi na szyi."