Aspiracje

Literożerna

Wena liryczna zaszczyca mnie obrzydliwie rzadko, ale jak już to robi, to zwykle udaje mi się upiec kilka wierszy na jednym powiewie. Smile

Tutaj dla odmiany coś nowiutkiego - dopiero co wyszedł spod pióra, jeszcze ciepły.

Aspiracje

Najpierw myśleli, że coś im się uda,
że światu ich dusz potrzeba pilnie.
Potem zniknęła mamiąca ułuda.
Pojawił się rozkaz, co gniótł coraz silniej.

Wiatr realności rozwiewał marzenia;
nalewał gniew w buty podczas dni dżdżystych.
Obowiązek pełnili już od niechcenia,
bo doszli w końcu do prawd oczywistych:

Kto szuka – ten błądzi.
Kto żyje – ten ginie.
Kto głupi – osądzi.
Kto czuły – w melinie.

Mogliby stoczyć bój zażarty,
lecz młodość pochłonął garnitur wytarty.
Ambicje cicho zgniotła obojętność;
Została jedynie chciwa namiętność.

Świat nadal dzieli się sztucznym murem,
bo ten cierpi piórem, a tamten koparką,
wtłoczeni w system mózgomydlarką.

Sherry

Pięknie. Zachwyciłaś mnie, kobieto. Też chciałabym umieć rymować.
Ale kij z tym, że pięknie. Ważne, że prawdziwie.